Mija już prawie trzeci miesiąc, kiedy nie spotykamy się razem w przedszkolu. Mamy nadzieję, że pamiętacie swoje zabawy z kolegami, codzienne zajęcia z paniami oraz to, czego nauczyliście się w przedszkolu.
Mamy też nadzieje, że już niedługo spotkamy się wszyscy w przedszkolu.
A teraz w związku z Dniem Dziecka, przypomnijcie sobie kilka wiadomości, o których uczyliście się w przedszkolu. Możecie też napisać sami, albo przy pomocy rodziców.
Posłuchajcie piosenki i bierzcie się do pracy, wypełnijcie tekst pod piosenką.
…………………………………………………………………………
MAM NA IMIĘ………………
NAZYWAM SIĘ………………
MAM ……… LAT.
MIESZKAM W MIEŚCIE ………………
MIESZKAM W KRAJU …………………I JESTEM POLAKIEM.
MIESZKAM NA KONTYNENCIE………………..I JESTEM ……………
PAMIĘTAM LITERY I POTRAFIĘ JE PISAĆ
(litera) JAK ( narysujcie obrazek albo napiszcie) np. B JAK BANAN
POTRAFIĘ LICZYĆ DO ……..
ZNAM CYFRY ……..(napiszcie jakie)
…………………………………………………………………………
Przygotowałyśmy również dla was karty do narysowania.
1.Obejrzyjcie dokładnie film, a dowiecie się, jakie dzieci mieszkają na całym świecie.
Odpowiedzcie teraz na pytania:
– kto mieszka na Grenlandii w igloo?
– kto bawi się z pigmejami i na boso biega w Afryce?
– kto je pałeczkami?
– kto mieszka w kraju kwitnącej wiśni i nosi japonki i kimono?
– kto jeździ na indyjskim słoniu?
– kto nosi pióropusze na głowie i mieszka w tipi?
– kto tańczy ,,hula” i szyję kwiatami otula?
– kto mieszka w kraju, w którym odkryto czekoladę?
2. Prawa Dzieci – wszystkie dzieci we wszystkich krajach mają swoje prawa, ale nie we wszystkich krajach są one przestrzegane.
3. Czego pragną najbardziej dzieci na całym świecie.
W Afryce w szkole na lekcji
Śmiała się dzieci gromada,
Gdy im mówił malutki Gwinejczyk,
Że gdzieś na świecie śnieg pada.
A jego rówieśnik Eskimos,
Ten w szkole w chłodnej Grenlandii,
Nie uwierzył, że są na świecie
Gorące pustynie i palmy.
Afryki, ani Grenlandii
My także jak dotąd nie znamy,
A jednak wierzymy w lodowce,
W gorące pustynie, w banany.
I dzieciom z całego świata,
chcemy ręce uścisnąć mocno
i wierzymy, że dzielni z nich ludzie,
jak i z nas samych wyrosną.
Porozmawiajcie teraz na temat wiersza. – Z jakich stron świata pochodziły dzieci z wiersza? – Z czegośmiały się afrykańskie dzieci? – W co nie uwierzyli Eskimosi? – Co łączy wszystkie dzieci na świecie? – Dlaczego w tym tygodniu będziemy mówić o dzieciach?
2.Obejrzyjcie teraz zdjęcia w książce pięciolatka karty 4 – strona 27a
Czy potraficie rozpoznać osoby z różnych stron świata w tradycyjnych strojach? (Indianin, Japończyk, Meksykanin, Hindus, Krakowiak). Następnie
Czy te stroje wyglądają tak samo, czy róż nią się od siebie?
Przyklejcie naklejki z brakującymi nakryciami głowy.
3.Posłuchajcie dzisiaj opowiadania Agnieszki Filipkowskiej pt: ,,Uczta u motylków”
Kerim i Jasira pojawili się w grupie Motylków kilka dni temu. Dzieci przyglądały im się z uwagą,bo wyglądali trochę inaczej i na początku niewiele mówili. Oboje mieli trochę ciemniejszą skórę, a ich czarne oczy patrzyły na innych badawczo i trochę nieufnie. Dziewczynka nosiła na głowie kolorową chustę, której nie zdejmowała nawet w budynku. Chłopiec był trochę starszy od siostry i dużo wyższy od pozostałych przedszkolaków, ale na razie pani dyrektor zdecydowała, że lepiej będzie nie rozdzielać rodzeństwa i przyjęła oboje do tej samej grupy.
– Chcecie może poukładać puzzle? – pierwsza zagadnęła ich Julka, która jeszcze nie tak dawno sama była nowa w grupie Motylków i pamiętała, jak bardzo się wtedy denerwowała. Na śniadej twarzy Jasiry pojawił się nieśmiały uśmiech. Skinęła głową i dała się nowej koleżance poprowadzić do stolika z rozsypaną układanką. Dziewczynka uwielbiała układać puzzle. Ten moment, kiedy z zupełnego bałaganu zaczynał się nagle wyłaniać piękny obrazek i okazywało się, że wszystkie elementy idealnie do siebie pasują, napawał ją wielkim spokojem. W prawdziwym życiu nie zawsze było tak łatwo…
– Ale jesteś szybka! – zawołała zachwycona Julka wpatrzona w zręczne palce Jasiry. – Nieźle! Już zrobiłaś prawie cały zamek!
– Jeszcze niebo… i liście… – powiedziała skupiona na pracy dziewczynka. – I już.
– Ja też już prawie skończyłam, zobacz – pochwaliła się Julka. – A wiesz, mamy tu też takie puste puzzle, na których można samemu narysować obrazek i potem go układać. Chcesz?
Czarnooka koleżanka skinęła głową, po czym obie udały się w kierunku szuflad z przyborami plastycznymi. Dziewczynki wymyśliły, że każda z nich narysuje swoją rodzinę, a potem wymienią się puzzlowymi rysunkami i zobaczą, która szybciej go ułoży.
Tymczasem chłopcy bawili się w drugim końcu sali. W ruch poszły gumowe dinozaury, które wydawały z siebie przeraźliwe odgłosy. Kerim był zachwycony zgromadzonym w przedszkolu zbiorem prehistorycznych gadów. Dotychczas widział je w książkach i na kartach, które zbierał od kilku miesięcy. Ale takie zabawki to zupełnie coś innego! Rozpoznał wśród nich pterodaktyla i brontozaura. Był nawet nieduży, zielony model diplodoka i lekko zużyty tyranozaur. Lubił te skomplikowane nazwy. Nazywanie dzikich bestii pomagało mu pokonać strach przed nimi.
– Wrrrau! – ryczały potwory w rękach rozbawionych chłopców, którzy, choć widzieli się pierwszy raz w życiu, potrafili się razem świetnie bawić.
– Ach, ci chłopcy, zawsze robią tyle hałasu! – skomentowała Julka zajęta szkicowaniem szczupłej sylwetki swojego taty. – Ja już prawie skończyłam, a ty?
Jasira potrząsnęła przecząco głową. Spojrzała na rysunek koleżanki, na którym byli tylko Julka i jej rodzice. Wszyscy troje jechali na rowerach przez park. A na jej układance pojawiło się już sześć osób: mama, tata, ona, trójka jej rodzeństwa i to wciąż nie była cała rodzina. Jeszcze przecież trzeba narysować małego Alima i babcię Hanę.
– O, macie piknik! – zawołała Julka, patrząc na narysowaną przez Jasirę rodzinę siedzącą wokół dużego koca zastawionego jedzeniem.
– To nie piknik – sprostowała dziewczynka. – To nasz normalny obiad, w domu.
– A gdzie stół i krzesła?
– Nie ma. Siedzimy na podłodze – wyjaśniła Jasira.
– Ale wam fajnie! Na mnie mama by krzyczała, że nie siedzę przy stole i kruszę na podłogę. To niesprawiedliwe! – oceniła Julka. – I jeszcze w dodatku macie naleśniki…
– To nie są naleśniki, to pita. Taki arabski chleb. Maczamy go w hummusie albo oliwie – oczy Jasiry zalśniły na myśl o pysznym jedzeniu w gronie najbliższych.
– A może pobawimy się w dom i pokażę ci, jak to u nas wygląda? – zaproponowała.
– Super pomysł! – ucieszyła się Julka. – Ale chyba będziemy potrzebowały więcej osób, bo twoja rodzina jest taka duża.
Znalezienie chętnych do zabawy na szczęście wcale nie było trudne. Dywanik w kąciku kulinarnym wkrótce zapełnił się plastikowymi talerzami oraz szmacianymi warzywami i owocami. Siedzące dookoła dzieci wzajemnie częstowały się zabawkowymi potrawami. Także wielbiciele dinozaurów dołączyli do tej uczty i nawet dla ich pupili znalazły się jakieś smaczne kąski.
– Kochana, ta pieczeń jest doprawdy wyborna! – Tereska z wdziękiem naśladowała swoją ciocię, pochłaniając niewidzialne danie.
– Spróbuj musu jabłkowego! Po prostu felicja! – zachwycała się Kasia.
– Chyba raczej delicja… – poprawiła ją Julka.
– Hmm… naleśniki z lodami z marchewki i kalafiora! Pychotka! – wygłupiał się Julek.
– I do tego sos mrówkowy! – wtórował mu Kerim.
Wspólna biesiada trwała do czasu, aż pani Małgosia, roznosząca w przedszkolu obiady, zaprosiła dzieci do stołu na prawdziwy posiłek. Ale tak naprawdę nawet wtedy nie przerwano zabawy w nadawanie potrawom śmiesznych nazw. Pani Marta patrzyła z rozrzewnieniem na to, jak dzieci potrafią się razem świetnie bawić, nawet gdy są tak różne i pochodzą z różnych stron świata. Pomyślała, że nazwa Motylki tak bardzo pasuje do jej grupy. Tyle tu różnych barw i wszystkie do siebie doskonale pasują!
Mamy różny kolor skóry i inne zwyczaje, Lecz w zabawie ta odmienność nieważną się staje. Ty masz piegi, on ma loki, ja mam skośne oczy. Gdy mnie poznasz, sam dostrzeżesz, jak wiele nas łączy.
Odpowiedzcie teraz na pytania: – Jak wyglądali Kerim i Jasira? – Jakie zabawy zaproponowały dzieci nowej koleżance i nowemu koledze? – Co przedstawiały rysunki Julki i Jasiry? – Co zdziwiło Julkę na rysunku Jasiry? – Co łączy dzieci na całym świecie? – Gdyby wyjechały teraz do innego państwa, co mogłyby robić wspólnie z dziećmi z innych krajów? – Czy to dobrze, że się od siebie różnimy? – Co mogą nam dawać różnice, czego dzięki nim możemy się od siebie nauczyć? – W czym jesteśmy do siebie podobni? – Czy podobieństwa mogą nam coś dać?
4.„Polubić różnice” – waszym zadaniem będzie dzisiaj narysować kolegę lub koleżankę, który jest inny / która jest inna od Was.
,,Polubić różnice” Dominika Niemiec
Choć ktoś jest inny, inne ma zdanie,
inny ma wygląd albo ubranie,
mieszka w innym miejscu, je co innego,
bawi się inaczej – może być twym kolegą.
Wystarczy tylko, że go zaakceptujesz,
a te różnice polubić spróbujesz.
26 maja Dzień Matki – PREZENTACJA SPECJALNIE DEDYKOWANA WSZYSTKIM MAMOM Z GRUPY MUMINKÓW OD NAUCZYCIELEK (prezentacja do ściągnięcia)
Proponujemy Wam rodzinną grę w kostkę
RODZINNA KOSTKA Z EMOCJAMI
Dzisiaj do wspólnej zabawy zaproście rodziców popracujecie, wykonacie kostkę i na końcu pogracie. Potrzebne materiały – żółta kartka do wydruku buziek, nożyczki,klej.
Pracę rozpoczynamy od wydruku szablonu kostki, następnie szablon
bardzo dokładnie wycinamy. Teraz poproście rodziców o zagięcie ścianek i złożenie kostki, posklejajcie – chwilkę odczekacie i kiedy kostka wyschnie, można zasiąść do wspólnej zabawy. Osoba rzuca kostkę podaje nazwę emocji i swoją mimiką twarzy pokazuje tą emocję. Pamiętajcie, że w tej grze nie ma wygranych ani przegranych.
Macie przed sobą kostkę – możecie ustalić inne reguły i inne zabawy właśnie z kostką np. dołączając głos, albo całym swoim ciałem przedstawić emocje.
MIŁEJ ZABAWY
Kochane dzieci, dzisiaj macie bardzo ważne zadanie. Z okazji Dnia Mamy złóżcie swojej mamie życzenia i wręczcie zrobione przez Was laurki.
Pokażcie nam swoje mamy i przyślijcie ich zdjęcia.
Praca domowa Książka pięciolatka karty 4 – strona 24a/b Książka czterolatka karty 2 – strona 40 historyjka w księdze emocji czterolatka – Julek idzie z mamą, sprawdźcie do czego będą mu potrzebna kreda.
1.Miłość – Porozmawiamy dziś o miłości, którą darzycie swoich rodziców. Miłość – jakie to jest uczucie, za co kochacie swoich rodziców, czy rodzice odwzajemniają waszą miłość?
2.„Kocham mamę tak bardzo jak…” – ćwiczenie logicznego myślenia. Spróbujcie dokończyć zdanie: Kocham mamę tak bardzo jak… (np. niedźwiedź miód, lato słońce). Dzieci muszą wymyślić logiczne zakończenie zdania.
3.Masz dzisiaj do was pytanie – „Jak okazujesz miłość tacie i mamie?”
Spróbujcie się zastanowić i odpowiedzieć na to pytanie. Na pewno bardzo kochacie swoich rodziców, lubicie z nimi spędzać czas, staracie się być grzeczni i jak tylko potraficie pomagacie im.
4.Posłuchajcie teraz wierszyka i powiedzcie jak tatuś pomaga mamie i jak wy możecie z tatusiem spędzać czas.
5. Dzisiaj zabawa mówiąca o czynnościach, które wykonuje mama.
Dokładnie obejrzyj zamieszczone obrazki, opowiedz każdy z nich i nazwij czynności „Co robi mama „
Poprawnie podałeś nazwę czynności, to teraz na kartce narysuj pięknieswoją mamę. Jaką czynność wykonuje jeszcze twoja mama, której nie ma na podanych obrazkach.
6.Posłuchajcie teraz piosenki ,,Laurka dla mamy” i rozpocznijcie swoją laurkę już dziś.
Podajemy wam kilka propozycji, wybierzcie tą, która wam się najbardziej podoba.
